Με Citroen C3 Picasso στο Βέλγιο
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 30 Μαρτίου-2 Απριλίου 2009ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Citroen C3 Picasso 1.4
OΔΗΓΟΣ: Ν.K.
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Βρυξέλες-Βατερλό-Σαρλερουά-Ντινάν-Βαστώνη-Σανκτ Βιθ-Λιέγη-Αμβέρσα-Όστντουνκερκε-Γάνδη-Βρυξέλες
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 1.153
Και μαζί και χώρια...
Τι κι αν οι Βέλγοι θέλουν εδώ και χρόνια να χωρίσουν τα τσανάκια τους; Εμείς ενώνουμε Φλαμανδούς και Βαλλόνους διασχίζοντας με ένα C3 Picasso ολόκληρη τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη.
«Oι Φλαμανδοί δεν αγαπάνε το αυτοκίνητο. 300 κάμερες έχουν στους δρόμους τους, ενώ στη Βαλλονία δεν υπάρχουν πάνω από 30. Οπότε, κατευθυνθείτε προς Αρδένες, όπως σας είπα, και θά ’χετε το κεφάλι σας ήσυχο.» Η απάντηση του -προφανώς- γαλλόφωνου φίλου μας μάς δίνει μεμιάς μια πρώτη εικόνα για την αντιπαλότητα Φλαμανδών και Βαλλόνων, η οποία από τις λέξεις και μόνο καταλαβαίνεις πως, συγκρινόμενη με τη δράση των Βάσκων αυτονομιστών, για παράδειγμα, μοιάζει με κόντρα καφενείου ή... μπιραρίας. Και τέτοιες έχουν πολλές σ’ αυτά τα μέρη. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να επιβιβαστούμε στο μπορντό C3 Picasso που μας περιμένει υπομονετικά για να ανακαλύψουμε τα υπόλοιπα.
Στη μάχη
Με 1.950 χλμ. στο οδόμετρο, το αυτοκίνητό μας είναι πρακτικά «του κουτιού». Απλώς, κάποιος έκανε τον κόπο να βγάλει τα πλαστικά καλύμματα από τα καθίσματα και να μας δώσει το κλειδί στο χέρι. Ο κύριος Φρανσίς, συγκεκριμένα, της βελγικής αντιπροσωπίας. Για το μικρότερο πολυμορφικό της γαλλικής εταιρείας πολλά μπορείς να πεις πριν καν μπεις στο εσωτερικό του. ¶λλοι θα το βρουν χαριτωμένο, μοντέρνο, άλλοι πάλι πολύ τετραγωνισμένο. Περί ορέξεως, άλλωστε... Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν περνά απαρατήρητο, κι αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε πέρυσι στο Παρίσι, ιδίως σε εκείνα τα χρώματα που βγάζουν μάτι και με τις -έξτρα- ζάντες που παραπέμπουν στο C-Crosser. Όσο για το εσωτερικό, δε χωρά αμφιβολία. Πρόκειται -ευτυχώς- περισσότερο για Picasso, παρά για C3. Από την ποιότητα των πλαστικών μέχρι την ευρυχωρία. Ανοίγοντας το πορτ μπαγκάζ για να βάλουμε τις βαλίτσες μας αντικρίζουμε έναν τεράστιο, επίπεδο χώρο 500 λίτρων (με επιπλέον χώρους-θήκες) ικανό να φιλοξενήσει πολύ περισσότερα από τις δικές μας αποσκευές... ανάγκης, με βασικότερα στοιχεία, όπως πάντα, τα φωτογραφικά και το λάπτοπ.
Έχουμε ήδη χαιρετήσει αποφασισμένοι να κινήσουμε προς Αρδένες, γιατί εκεί το τοπίο είναι «μαγευτικό», σύμφωνα με όλους όσοι τις έχουν επισκεφτεί, και «χωρίς κάμερες» - αυτό όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα σ’το πει. Με ένα πρόχειρο ξεσκόνισμα της Γεωγραφίας της Β΄ Γυμνασίου, θυμόμαστε πως στο δρόμο βρίσκονται το Βατερλό -που στα χρόνια της νιότης μας ήταν γνωστό τοις πάσι ως... Βατερλώ-, το Σαρλερουά (ποιος δε θυμάται τη θρυλική ομώνυμη ομάδα μπάσκετ) και η Ντινάν, την οποία επιλέξαμε ως ενδιάμεσο σταθμό λόγω του φυσικού της κάλλους, όμως ανακαλύψαμε πως πρόκειται για τη γενέτειρα του ¶ντολφ Σαξ, του εφευρέτη του σαξοφώνου! Ρυθμίζουμε, λοιπόν, τον πιστό πλέον σύντροφό μας ΤomTom, και adieu ή tot ziens, καθότι οι Βρυξέλες, ως πρωτεύουσα αλλά και σύνορο μεταξύ Φλαμανδίας και Βαλλονίας, είναι η μοναδική δίγλωσση πόλη του Βελγίου: φλαμανδικά, μια διάλεκτος των ολλανδικών, και γαλλικά... με τη χαρακτηριστική βέλγικη προφορά τους. Εδώ, όμως, φιλοδοξούμε να επιστρέψουμε ύστερα από τρεις ημέρες και τετραψήφιο αριθμό χιλιομέτρων για να επισκεφτούμε τη γραφική παλιά πόλη, τους γεμάτους τουρίστες πεζόδρομους και, φυσικά, τα εστιατόρια θαλασσινών που θυμίζουν κάτι από... Πλάκα! Προς το παρόν απολαμβάνουμε την πραγματικά πανοραμική θέα από το τεράστιο και κεκλιμένο παρμπρίζ του C3 -ναι, ακόμα και τα πλαϊνά τριγωνικά παράθυρα παραπέμπουν στο μεγάλο αδελφό C4 Picasso- και, διασχίζοντας για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα το μεγαλύτερο πάρκο που έχουμε δει ποτέ στα περίχωρα της πρωτεύουσας (τώρα θα προτιμούσαμε την έκδοση με τη γυάλινη οροφή και το συνολικό εμβαδόν τζαμιών 4,52 τ.μ.), κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και πιάνουμε αμέσως δουλειά. ¶λλωστε, για το συνοδοιπόρο-φωτογράφο το πρώτο «κλικ» είναι -ως γνωστόν- και το σημαντικότερο.
Το μαγικό κουτί
Ευτυχισμένοι με τις πρώτες επιλογές μας, αφού ανακαλύπτουμε πως το Βέλγιο δεν είναι τελικά και τόσο επίπεδο, αντίθετα μάλιστα όσο πιο βαθιά εισχωρούμε στην περιοχή των Αρδενών, τόσο περισσότερες καμπύλες, υψομετρικές διαφορές, έλατα και ενδιαφέρον αποκτά η διαδρομή μας, φτάνουμε στη Βαστώνη. Τα απομεινάρια από αμερικανικά τανκς στους δρόμους και τις πλατείες υπενθυμίζουν στον επισκέπτη την ιστορικότητα του χώρου. Θαρρείς τελικά πως το Βέλγιο ήταν το προσυμφωνημένο σημείο συνάντησης των στρατών αυτού του κόσμου για να «παίξουν» πόλεμο, αφού η ιστορία της χώρας είναι συνυφασμένη με μεγάλες μάχες. Φτάνει, φυσικά, να δει κανείς τη θέση της στο χάρτη για να αντιληφθεί το λόγο...
Πριν καν αρχίσουμε να σκεπτόμαστε την πρώτη δική μας στρατηγική κίνηση, αυτή της διανυκτέρευσης, έχουμε να κάνουμε τις πρώτες παρατηρήσεις επί του πρακτέου. Μην πάει ο νους σας αμέσως σε κινητήρα, σύστημα διεύθυνσης ή οδική συμπεριφορά. Το πρώτο πράγμα που κεντρίζει το ενδιαφέρον σου στο C3 Picasso είναι το packaging. Πώς, δηλαδή, κατάφεραν οι Γάλλοι να στριμώξουν σε μήκος 4,08 μ., πλάτος 1,73 μ. και ύψος 1,62 μ. την ευρυχωρία που νιώθεις καθήμενος σε όποια θέση του αυτοκινήτου, συν αυτό το τεράστιο πορτ μπαγκάζ. Και με πλήρεις δυνατότητες πολυμορφικού, με πρακτικές θήκες παντού (9 λίτρα χωράει το ντουλαπάκι του συνοδηγού), τραπεζάκια στις πλάτες των εμπρός καθισμάτων και πίσω καθίσματα που κινούνται ή πέφτουν με μόνο μία κίνηση δημιουργώντας έναν επίπεδο χώρο όγκου 1.506 λίτρων. Αν, μάλιστα, διπλώσεις και το κάθισμα του συνοδηγού, τότε μπορείς να έχεις 2,41 μ. μήκους διαθέσιμα προς φόρτωση. Ε, δίκιο δεν έχουν που το χαρακτηρίζουν «μαγικό κουτί»;
Στο Σανκτ Βιθ, στο ξενοδοχείο στα παράλια της γραφικής λίμνης, το όνειρο κάθε Βρετανίδας θείτσας με λουλουδάτο φόρεμα και καπέλο αλά κουίν Ελίζαμπεθ, μας υποδέχονται σε άπταιστα... γερμανικά. Βέβαια, δε θα μπούμε σε λεπτομέρειες για το τι ακριβώς πιστεύουν οι υπόλοιποι Βέλγοι «για αυτούς εκεί που μιλάνε γερμανικά», αλλά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η περιοχή αυτή ήταν πρωσική και προσαρτήθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και σε μια χώρα που οι κάτοικοι είναι ελεύθεροι να μιλούν τη γλώσσα της καταγωγής τους, λογικό είναι και αυτοί οι 200.000 να μιλούν τη δική τους...
Ύστερα από ένα λουκούλλειο δείπνο και μια πρώτη γεύση μίας από τις... 2.000(!) βελγικές μπίρες, κοιμόμαστε σαν πουλάκια, για να συνεχίσουμε την επομένη βορειοδυτικά. Οι καμπές πολλαπλασιάζονται, και μια ντάνα σλικ ελαστικών στην άκρη του δρόμου μας υποψιάζει πως κάτι συμβαίνει εδώ γύρω. Από το δάσος ακούγονται αχνοί ήχοι, σβησμένα 8κύλινδρα κροταλίσματα, αραιά και πού κάποιο τσίριγμα ελαστικών. Μα και βέβαια. Σπα Φρανκοσάν. Και πίστα έχει το Βέλγιο, ίσως μάλιστα την καλύτερη από άποψη τοποθεσίας, που θυμίζει κάτι από Νίρμπουργκρινγκ στο ακόμα πιο βουκολικό, με ανηφόρες και κατηφοριές, τρίτες δεξιές και αριστερές του θανάτου ανάμεσα στα έλατα. Επιταχύνουμε κι εμείς, και ο 1.400άρης κινητήρας αποδεικνύεται πρόθυμος για τα μέτρα και τα σταθμά της κατηγορίας, επιδεικνύοντας το καλό του πρόσωπο πιο πολύ στις χαμηλομεσαίες και στις ρεπρίζ, παρά στις υψηλές στροφές, όπου τα 95 άλογα αποτελούν το αναπόφευκτο όριο της απόδοσής του. Επωφελείσαι της ροπής και αποφεύγεις να χρησιμοποιείς τον κακό επιλογέα -από μακριά και αγαπημένοι-, γνωρίζοντας πάντως πως μπορείς να βασιστείς στην ανάρτηση, αφού δείχνει ικανή να καταπιεί τις όποιες ανωμαλίες του οδοστρώματος. Μετά το απαραίτητο προσκύνημα, αποφασίζουμε πως σειρά έχει η Φλαμανδία. Και όταν μιλάς για «Φλαμανδία» έχεις ήδη διατάξει το GPS να σε οδηγήσει κατευθείαν στην Αμβέρσα. Καλά τα βουνά, καιρός για θάλασσα...
Θάλαττα, θάλαττα
Νομίζω πως πρέπει να αποκαταστήσω μια κατάφωρη αδικία. Τι γνώμη έχει, αλήθεια, κανείς για το Βέλγιο; Ότι είναι μια αδιάφορη χώρα, που παράγει σοκολάτα, ιδιαίτερα βαρετή με... βαρεμένους κατοίκους και εξέχουσα προσωπικότητα τον Τεν-Τεν. Και αυτό δεν είναι μια εντύπωση που έχει δημιουργηθεί για κάποιο λόγο σε εμάς, αλλά έχει διεθνείς διαστάσεις. Δεν ξέρω τι πιστεύουν οι Ολλανδοί για τους Φλαμανδούς, πάντως οι Γάλλοι έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος των ανεκδότων τους στους Βαλλόνους! Σίγουρα, ο Θάνος από τη θέση του συνοδηγού θα άρχιζε να επινοεί και δικά του, αφού δε μου φαίνεται να έχει σε μεγάλη υπόληψη τους Βέλγους.
- Καλά, και η φλαμανδική ρενεσάνς; Ο μεγάλος σουρεαλιστής Ρενέ Μαγκρίτ; Η ομάδα των «Κόκκινων Διαβόλων» του Πφαφ, του Γκέρετς και του Κέλεμανς έστω;
Τελικά, ήταν αρκετό ένα τεράστιο χάρτινο χωνί με τραγανές πατάτες για να τον τουμπάρω. Ναι, αυτές με τις 20 διαφορετικές προς επιλογή σάλτσες κάθε χρώματος και γεύσης, που μαζί με τα μύδια αποτελούν τα εθνικά εδέσματα της χώρας (και αυτά, βέβαια, σερβιρισμένα με πατάτες τηγανητές!). Σε ένα πράγμα δεν έχω τίποτα να αντιτείνω: Η Φλαμανδία είναι, πάντως, όντως επίπεδη, τοπίο ολλανδικό, Κάτω Χωρών. Βάζεις 5η και ταξιδεύεις -με προσοχή στις 300 κάμερες-, ρολάρεις ήσυχα και, συνυπολογίζοντας την καλή ποιότητα κύλισης του Picasso, αφήνεσαι.
Στα στενάκια της Αμβέρσας θα εκτιμήσεις την ευελιξία του αυτοκινήτου, καθώς τα 10,3 μ. της διαμέτρου κύκλου στροφής κάνουν τη ζωή στην πόλη ευκολότερη, ενώ η ανάρτηση και πάλι σε βγάζει ασπροπρόσωπο στο πλακόστρωτο. Βέβαια, κάποια στιγμή θα αναγκαστείς να αποχωριστείς το αυτοκίνητο για να ανακαλύψεις την ατμόσφαιρα, τους ήχους και τις μυρωδιές της πόλης πεζή, και κάπως έτσι καταλήγουμε στο καφέ Ντεν Ένγκελ στην παλιά κεντρική πλατεία, το οποίο, όπως τυχαία μάθαμε εκ των υστέρων, είναι από τα παλιότερα καφέ και διαθέτει πιστοποιημένα τη φθηνότερη και φρεσκότερη Groningen της χώρας, γεγονός που διασφαλίζεται από την τεράστια ημερήσια κατανάλωση! Για να σας δώσουμε να καταλάβετε τι εστί κουλτούρα ζύθου στο Βέλγιο, αρκεί να σας πούμε ότι το Ντεν Ένγκελ είναι διατηρητέο μνημείο και πως, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, πρόσφατα είχε ξεσπάσει τεράστια δημόσια διαμάχη για το αν θα πρέπει να αναπαλαιωθούν οι τουαλέτες του ή όχι! Δεν ενθυμούμαι αν ο Οβελίξ είχε πει κάτι για την περίπτωση, πάντως είναι σίγουρα τρελοί αυτοί οι Βέλγοι.
Παίρνουμε το δρόμο προς Γάνδη, ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από τα παράλια με τους χαρακτηριστικούς αμμόλοφους, και συγκεκριμένα από το Oostduinkerke (όποιος ανακαλύψει τη σωστή προφορά κερδίζει ετήσια συνδρομή), όπου οι ψαράδες έχουν την περίεργη συνήθεια να ψαρεύουν γαρίδες καβάλα σε... άλογα! Εκεί, βέβαια, οι μοναχοί φτιάχνουν μανιωδώς μπίρες (εξού και η γνωστή βέλγικη λαϊκή παροιμία «το μοναστήρι νά ’ναι καλά»), οι καβαλάρηδες ψαράδες θα μας πειράξουν;
Η Γάνδη είναι πραγματικά μαγευτική, με μεσαιωνική γοητεία και κάτι από ¶μστερνταμ (μάλλον λόγω των καναλιών), ο κόσμος είναι στους δρόμους, στις όχθες του ποταμού, ρεμβάζει. Γεμίζουμε για τελευταία φορά το ρεζερβουάρ και καταγράφουμε συνολική μέση κατανάλωση 9,4 λίτρων/100 χλμ. -pas mal, που λένε και σ’ αυτά τα μέρη- και κλειδώνουμε το C3 Picasso στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου. Στη Γάνδη δε χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να κυκλοφορήσεις... Ό,τι καλύτερο όταν ο Βιμ ο Φλαμανδός έχει ήδη αραδιάσει καμιά δεκαριά ποτήρια χαρακτηριστικών γεύσεων στην μπάρα της «καλύτερης μπιραρίας», περιμένοντάς μας για γευσιγνωσία και πατριδογνωσία. Να, ας πούμε, για να μας μιλήσει για τις ρίζες αυτής της κόντρας, η οποία πηγάζει «από αιώνες», από τότε που οι Βαλλόνοι είχαν επιβάλει ως μοναδική γλώσσα του κράτους τη γαλλική, αλλά και για την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, που θέλει τους Φλαμανδούς να έχουν εμπόριο, βιομηχανία και γεωργία και τους Βαλλόνους να ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με τον τουρισμό.
- Και, ναι. Καλά σας είπαν. Εμείς δεν αγαπάμε το αυτοκίνητο. Τα μισά κέρδη από τις κάμερες γιατί τα παίρνουν, όμως, οι Βαλλόνοι; Αν οι Φλαμανδοί ζητήσουν μια γέφυρα για να περάσουν το ποτάμι, οι Βαλλόνοι είναι ικανοί να ζητήσουν μια γέφυρα σε κάποιο χωράφι, γιατί απλώς δεν πρέπει να υστερήσουν σε σχέση με τους Φλαμανδούς.
- Και καλά, ρε Βιμ. Υπάρχει κάτι τέλος πάντων που να ενώνει Φλαμανδούς, Βαλλόνους και αυτούς τους περίεργους γερμανόφωνους σε ένα κράτος;
- Ασφαλώς! Η μπίρα!_ Ν. Κ.
- Το Βέλγιο έχει έκταση 30,528 τ.χλμ. και 10,7 εκατ. κατοίκους.
- Έχει τρεις επίσημες γλώσσες: ολλανδικά, γαλλικά, γερμανικά.
- Στη Φλαμανδία ζει το 59% του πληθυσμού, το 31% στη Βαλλονία και το 10% στη δίγλωσση πρωτεύουσα.
- Το μοναδικό δίγλωσσο εκπαιδευτικό ίδρυμα είναι η Στρατιωτική Ακαδημία.
- Το Βέλγιο παράγει ετησίως 220.000 τόνους σοκολάτας.
- Διαθέτει περισσότερες από 800 ετικέτες μπίρας και συνολικά περίπου 2.000 διαφορετικές μπίρες.
- Η συνολική κατανάλωση μπίρας αγγίζει τα 150 λίτρα ανά κάτοικο ετησίως.
- Είναι η γενέτειρα της τηγανιτής πατάτας.
- Το βασιλικό ανάκτορο των Βρυξελών είναι μεγαλύτερο από εκείνο του Μπάκιγχαμ.
- Το σύστημα αυτοκινητοδρόμων του φωτίζεται σε όλο του το μήκος. Λέγεται ότι το βράδυ είναι ορατό από το φεγγάρι!
- Ο πρώτος ουρανοξύστης της Ευρώπης κατασκευάστηκε στην Αμβέρσα το 1928.
- Στο Σπα λειτούργησε το πρώτο καζίνο της Ευρώπης το 1763.
-Στο Βέλγιο η ευθανασία είναι νόμιμη από το 2002 και οι γάμοι ομοφυλοφίλων από το 2003.
- Ο ψηλότερος Ευρωπαίος είναι Βέλγος, ονομάζεται Αλέν Ντελανουά και ατενίζει τον κόσμο από τα 2,30 μ.
- Το 2003 υπήρχαν 884 επίσημα καταγεγραμμένα βελγικά κόμικ.
- Στα 70 χρόνια ζωής του, ο Τεν-Τεν έχει πουλήσει 200 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.